''Muzika izražava sve ono što se ne da iskazati, a na šta je nemoguće ostati nijem.'''

 - Victor Hugo

​

Bila otpjevana bez pratnje muzičkih instrumenata, ili uz udare defa i trzaje žica ouda; bila učena po pravilima orijentalnog makamata, ili izražena melodijom savremene pop-pjesme, svaka ilahija ima istovjetnu suštinu – slaviti Boga i Njegovog Poslanika.

​

Istorijski put ilahije kroz različita podneblja i kulture, i raznolikost muzičkih izraza u kojima je na tom putu njena poruka našla svoj glas, glavna su tema ove radionice.

​

Pratićemo ilahiju od njenog izvora u srcu modalnog muzičkog sistema makamata na Arabijskom poluostrvu i u Levantu, sve do njenih modernih izdanja, oličenih u upotrebi sintetizovanih vokala kojima se imitiraju instrumenti, ili pak, u daleko smelijem spoju pop-muzike i duhovnog teksta.

​

U okviru radionice ćemo poslušati i razmotriti primjere ovih različitih oblika muzikalizacije ilahije. Naposletku, postavićemo teško pitanje:

​

Da li ilahiji pripada samo jedan, pravi, njoj svojstven muzički izraz, ili je bit njene poruke moguće sačuvati u većem broju muzičkih stilova?

Antonije Tot, srpski udista i jedan od rijetkih poznavalaca orijentalne muzike na našim prostorima, član je beogradskog orijentalnog tria ''Rahat'' i član ansambla sefardske muzike ''Shira u'tfila''. Rodjen je u Kraljevu a živi i djeluje u Beogradu.